ŞEHİTLERİMİZE ARMAĞANIMIZ OLSUN!

Kasım ayının ilk haftasını geride bırakıyorduk. Ders: Hayat Bilgisi’ydi. Konuysa okul içinde uyulacak kuralları öğrencilere kazandırmaktı. Ders kitabında iki tane kurala atıfta bulunulmuştu. Birinci kural, öğrencinin derse geç gelmemesi,  ikinci kural ise merdivenlerden koşarak inilmemesiydi.

Ders kitabında yazılı olan bu kuralları hep beraber çoğaltmak istedik. Öğrencilerin dilinden dökülen cümleleri tahtaya tek tek listeledim. Listemize on yedi adet kural yazdık. Her zaman hatırlattığımız en baş kuralımız: Derste söz hakkı alarak konuşmaktı.  Dolayısıyla listenin ilk sırasında yerini aldı. Daha sonraki kurallar ise, teneffüste sınıfı havalandırmak, pencereden sarkmamak, çevreyi temiz tutmak ve rahatsız etmemek gibi sıralanıyordu.

Kurallar aslında o kadar çoktu ki on yedinci kuralımızı tahtaya zor sığdırdık. Birkaç öğrenci yazdığımız kuralları okudu ve hangi kurala uyulmazsa ne gibi sorunlar yaşanabileceğini açıkladı. Ders bu aşamaya kadar normal akışında işlenmişti. Dersin son on dakikasına girdiğimizi görünce düşündüğüm yönergeyi sınıfa açıkladım:

“Herkes bu listeden kendisine göre en önemli gördüğü maddeyi söyleyecek.  Her birinizin söyleyeceği kural için çetele tutacağız. Amacımız sınıf olarak en önemli kuralımızı bulmaktır. En çok tercih edilen madde, en önemli kuralımız olacaktır. Böylece demokratik bir anlayışı da hep beraber hayata geçirmiş olacağız.” diyerek derse devam ettim.

       Öğrencilerden gelen tercihler şöyleydi:

1. Madde: / / / / / : 5 adet tercih.

3. Madde: / / / /  : 4 adet tercih.

5. Madde: / / / / / / : 6 adet tercih.

12. Madde: / / / / / / / / / : 9 tercih.

15. Madde: / / / / / : 5 tercih.                                                                                                                                                                  

            Mini anketimizde okul kurallarımızın birincisi 12. maddemiz oldu. Söz konusu kuralımız 9 öğrencinin tercihi ile dikkatleri üzerine topladı. Öğrencilerden biri 12. maddenin içeriğini okudu. Sınıfımızın en önemli kuralı şöyle diyordu:

             “İstiklâl Marşı’mızı esas duruşumuzu bozmadan bayrağımıza bakarak okumak ve vatanımızı sevmek.”

            Henüz sekiz yaşındaki öğrencilerin isabetli karar vermeleri yanında feraset sahibi olmaları benim için gurur vericiydi. Onlarla onurlandım ve geleceğe güvenle bakabilmenin bahtiyarlığını yaşadım.

             Üzerinde yaşadığımız bağımsız bir vatanımız olmadıkça ve her yerde dalgalanan al bayrağımız bulunmadıkça, İstiklal Marşı’ mızın yankıları etrafa dalga dalga yayılmadıkça hangi kuralın öneminden bahsedilebilirdi ki?

Ey Yüce Şehitler! Yerlerinizde rahat uyuyun. Memleket emin ellerdedir.  En önemli kuralımız olan 12. maddemiz size armağanımız olsun.

            [email protected]