İŞSİZLİK SORUNUMUZ(?) ?BİR TELEFON YETER?

Geçen hafta Şişli ilçesinde caddede yürüyordum. Birkaç genç de cadde kenarındaki bir apartmanın kapı girişi önünde oturmuş sohbet ediyorlardı. Kapı önünde oturan gençlerin önlerinden geçerken, gayri ihtiyari konuşmalarını duydum.

 ”İstanbul’  da bence işsizlik yok abi…”

Tırnak içerisinde verdiğim bu konuşmanın, cümle sonunda bırakılan nokta noktalı kısmını duyamadım. Yürürken ani bir fren yapsaydım ve duraklasaydım belki bir cümlecik daha duyabilirdim.

Yakışmazdı, uygun düşmezdi.

Cümlenin devamı niteliğini taşıyan nokta noktalı yeri nasıl doldurabilirim diye düşünmeye başladım.

Cümlede boş bırakılar nokta noktalı kısmı ben deniz şöyle doldurdum:

İstanbul ‘da, hatta Türkiye’ de hiçbir zaman işsizlik sorunu olamaz. 

İş beğenmeme sorunu olabilir.

Mesleği sevmeme sorunu olabilir.

Kahvehanelerde kumar oynama sorunu olabilir.

Çalışmama, tembellik sorunu olabilir.

Kısa yoldan zengin olma düşkünlüğü olabilir.

Kelepirden geçinmeyi iş olarak görme sorunu olabilir.

Günümüzde bu kelepirciler, “Komisyoncu” olarak kabul görmektedirler maalesef; araç satışı, gayrimenkul satışı buna örnek olarak gösterilebilir.

***   ***   ***

Bütün bu sorunları  bir rafa kaldıracak olursak herkesin yapabileceği bir işi olacaktır. 

Herkesin işine göre yaşayacağı bir hayat standardı da olacaktır, doğal olarak.

***   ***     ***

İstanbul’da bir kamyonet gördüm.

Aracın kasası üzerine şöyle yazılmış:

 “Bir Telefon Yeter”,

“Bayat Ekmek Toplama Aracı” diye…

Bu aracın sahibi olan vatandaş, fırınları gezerek bayatlamış, atık ekmekleri topluyor ve besicilere de satıyor.

Birikmiş bayat ekmeklerini aldırmak için araç üzerindeki telefonu arayanlarımız dahi oluyormuş

Böylece,

Hem israf önlenmiş oluyor.

Hem de küçük çaplı bir kazanç kapısı aralanmış oluyor.

***  ***  ***

Kısacası ekmek aslanın ağzında falan değil.

Ekmek çalışan herkesin önünde…