EBRAR MUTLU'DAN "YAS" ŞİİRİ

YAS

Işıklar sönüp, çekilince perdeler

Herkes kendi yasını tutmaya gider

Gönlün kaç kapısı var, çala çala yoruldum

Bir tanesi aralansa geçip gitsem yeter

Karanlığa gömüldü gelecek dediğim

Ebedi karanlığa gömüldü her yer

Tadı tuzu kalmayınca günün gecenin,

Güneşi kim sorar, yıldızları kim seyreder

Bedenin ayarında gitmekte saat

Zaman acı acı işlemekte

Geri gelse ilmek ilmek örülen zaman

Ruhum anılar çemberinde dönmekte

Sanırdım ki içimdeki umut sönemez

Bir gölge düştü ki onu hapsetmekte

Gözlerimden ağır ağır akan sızı söyle

Bedenim burda da, yüreğim nerde..