EBRAR MUTLU'DAN YAĞMUR ŞİİRİ

YAĞMUR

Bahçemdeki çiçekleri sulayan benim

Gönlümdeki tomurcuğu sulayan yağmur

Tane tane bazen sepkenine katar beni

Bana nerden geldiğimi unutturur

Bu kızıllık, bu al pul, matem havası

Yaş oldu aktı geceye yağmur

Pare pare yanan buz oldu söndü

Ki; yanarken söneni aklım almıyor

Neden tutuştuğumda ağlayamazsam,

İçime kor düşerse yağmur yağıyor

Yüreğimin her köşesi bilinmez sokak

Benliğim beni yabancılıyor

Nereden geldiğimi soran oldu mu

Şu kör kuyuları göstereceğim

Kuytulardan yol bulup geldiğimde ben

Akan nehirler kadar şenim, azizim

Sönmeyecek bir koru taşıyıp içimde

Bu yağan yağmurda raks edeceğim..