EBRAR MUTLU'DAN, "SIR" ŞİİRİ

SIR

Bilse insan;

sabahları Daha candan açar perdelerini

Yağmur umduğu havada

Baharın hayâlini kurmaya başlar

En sevdiği müziği açar bıkmadan

Çıkıp sokaklara dans eder gönlünce

Daha bir sever seveceğini

Daha sıkı tutar

Ardından sallanacak elleri

Yaş tahtaya daha sert basar

Daha derin bakar kuru yaprağa

Zıpkın gibi dururken bir yanda

Bir yandan da savrulur rüzgârla

Bilse; mevzu bu kadar sade ve derin

Ölmeye değil ölümüne yaşar

Bilse; baharda koklar çiçeği

Aşk ile seyreder daldaki kelebeği

Kanatlarını bilmediği dünyalara açar

Sızar imkânsızın deliğinden 

Kendine hudutsuz imkânlar sunar

Bilse; ölüm yakın ölüm ansızın

İlkbaharda çimenlerde yürür

Ağaçlardan yemyeşil huzur toplar

Bilse; ömür bu kadar çabuk geçiyor

Yüreğini umutla sarar sarmalar..