EBRAR MUTLU'DAN "KİMSESİZLER DİYARI"

"Kimsesizler Diyarı" isimli şiiri okurlarımızın beğenisine sunuyoruz.

KİMSESİZLER DİYARI

Öyle bir alışmışım ki yalnızlığa

Nasılsın deseler keyfim bozulur

Rüzgâr kapımı çalsa kızasım gelir

Güneş girse penceremden izinsiz

Yağmur düşse bahçeme habersiz

Ben yine ben yalnız ve çaresiz

Bu hayat savaşında ölesim gelir

Geçsin zaman diye birlikte dönen

Akrep, yelkovan gözüme batar

Uğurlayıp içimden tüm saatleri

Sessizliği seyre dalasım gelir

Dertten, tasadan, kalabalıktan

İnsandan bihaber, kimsesiz dağlar

Sesime ses verse yüreğim yanar

Yalnızlığa mahkûm olasım gelir

Yalnız doğup yalnız ölüyor insan

Kaderi ateşten çember içinde

Ben yine ben kendimi çekip savaştan

Kimsesizler diyarına göçesim gelir.