EBRAR MUTLU'DAN "İNSAN" ŞİİRİ!

"İnsan" başlıklı şiirde insanın yaşamışlıkları anlatılıyor. Şiiri okuyan herkesin kendisinden birşeyler bulabileceği dizeleri okurlarımızın beğenisine sunuyoruz.

İNSAN

İnsan bazen bir bankta otururken

Kendi kendine konuşan yalnızlıktır.

Ve ne tuhaftır;

Dimdik ayakta dururken bile

İçinde delip geçen yılları taşır.

Denize bakarken mavi olur gözleri

Bir çiçeği koklarken menekşe kokar.

Küfesinde hazır dursa da

Gideceği yerin adresi

Her defasında geç kalır oraya.

Yorulur, yorar bu ıssız yolculuğu

İçinde büyük hasretler taşır.

Yaslı yüreğinin kıyısına

Kayıpları vurur bazen dalga dalga

Bir bardak çay içmek ister bazen

Keyifle ve doya doya

Bilir ki; buğusunda hasret kokar

Yanında leblebisi acı tatlı hatıralar

Gitse gidemez bu başıboş kalabalıktan

Bir tenhada yüzleşir kalma fikriyle

Yüreği acır da; soranı olmaz..