BE KARDEŞİM!

Dost sohbetlerinde bazen şöyle sözler duyuyorum: “ Halkımız o kadar zenginledi ki apartmanda, çevremde fitremi, zekâtımı verecek kimse bulamıyorum. Etrafıma, komşularıma bakıyorum da, tanıdık olsun, tanımadık olsun hepsi de maşallah benden daha varlıklı kişiler. Hepsinin evi var, arabası var. Akşam, eve döndükleri işleri var.”

 Bu tarz konuşmalar, iftar sonrasını teravih namazlarına bağlayan sohbetlerin ana teması bile olabiliyor. Uzayan muhabbet halkımızın zenginlediğini söylemekle yol alıyor, keyifle…

Be kardeşim! Sen gitmiş lüks bir sitede oturuyorsun. Ev alırken alt gelir grubu vatandaşların yaşadığı muhitten komşu almamışsın ki!

Yoksul ailelerin yaşadığı, gariban insanların sığındığı sokaklardan uzaklarda kendine yaşam alanı kurmuşsun bir kere.

Anlatmana bakınca, üst komşun senden kibirli görünüyor. Yan komşun, karşı komşundan daha vakarlı yürüyor. Alt komşun zaten kimseye selam vermezmiş.

Kardeş senin işin hakikaten çok zor görünüyor. Bu durumda fitreni, zekâtını verecek yer bulmakta zorlanmakta haklısın.

Çünkü sen fitreye ihtiyacı olabilecek insanlara yakın yaşamayı tercih etmemişsin en başta.   

Bu durumda vaziyeti kurtarmak için derneklerle, vakıflarla, yurtlarla irtibata geçenlerimiz de oluyor tabii ki.

Buralarda barınan, okuyan öğrencilere yardımcı olmak da son derece isabetli bir karar olur.

 Çok şükür, kültürümüzde böyle bir yol daha var. Bu seçenek de tercih edilmez ise o zaman arabaya binip başka dünyalara açılma vaktin çoktan gelmiş demek…

Ramazanı hakkıyla yaşamak dileğiyle,

Hak edip bayrama ulaşmak niyetiyle,

Nice ramazanlarda buluşmak üzere …