14 ŞUBAT SEVGİLİLER GÜNÜ MÜ DEDİNİZ ?

İnsanlar sevdiğine sadece bir gün mü ayırır ki sevgililer günü diye bir gün kutlar hale geldiler. 

İnsan sevdiğine bir gününü değil, hayatını adamalı hayatını... 

 

Sevgi dediğimiz şey ibadet olur, Allah ve Rasülünün koyduğu ölçüler ve sınırlar içinde olursa. Hayat olur, sevdiğine ömrünü adarsa. Umut olur, aydınlık olur, huzur olur, gelecek olur, fedakarlık olur, insanların birbirlerine yönelmelerini, ilgi ve alaka kurmalarını, gönüllerde bütünleşmelerini sağlarsa. 

 

Ancak ne yazık ki sevgi, kapital sermayenin tüketim aracı olarak kullanılmaya başlandı. Bunun sonucunda da insanlar adeta köleleştirildi. Kültürel bir işgale uğradı. Bu durum da son derece tehlikeli bir vaziyet almaya başladı. . 

Sevgi manevidir, maddiyatla ölçülemeyeceği için para olarak karşılığıda yoktur. Malda mülkte, sevette, makam mevkide, şöhret te aranmaz. Arayanda bulamaz. 

Sevgi'nin ileri boyutu aşktır. Sevdiğinde kaybolmadır. 

 

Adam : "Ey Mecnun beni görmüyor musun da namaz kılarken önümden geçiyorsun?"

Mecnun cevabı yapıştırır  : 

"Be adam ben Leyla'yı düşünürken seni görmedim, Sen Mevla'yı düşünürken beni nasıl gördün ? "

 

Sevginin, aşkın boyutu bu kadar derin iken onun bir güne hasredilmesi, maddi bir takım şeylerle, parayla eşitlenebilir hale gelmesi bu kavramın içinin ne kadar boşaltıldığını  göstermektedir. 

Bundan dahada üzücü tarafı, insanın sevdiğine bir günlük çok üst düzey değer verme, İlgi gösterme çabasının içerisine giydirilmiş 364 günlük ihmal ve umursamazlığın bahanesi olmasıdır.  Bu sayede de sevgisine sınırlama getirmesidir 

 

 Bozkırın sıcağında yorgunluktan al almış kızın yanakları..

 “Nereye gidersin? Ne doldurdun kucağına?”

 Diye sormuş derviş.

 Uzak bir tarlayı işaret etmiş kız:

 “Sevdiğim çalışıyor orada…

 Ona elma götürüyorum.”

 “Kaç tane var” diye soruvermiş derviş.

 Kız şaşkın:

 “İnsan sevdiğine götürdüğü şeyi sayar mı hiç?” deyivermiş..

 Ve usulca koparıvermiş derviş elindeki tespihin ipini..

İnsan sevdiğine ömrünü vermeli. Sadece bir gününü değil.

Bu günün tarihçesine bakıldığında bir Müslüman'ın bu günü hıristiyanlar gibi kutlaması, onların adet ve gelenekleriyle yaşatmaya çalışması asla caiz değildir. Ne var bunda canım diyen  "Kim bir kavme benzerse o da onlardandır" hadisi şerifinin muhatabı olur ve masiyet işlemiş olur. Ancak, Böyle bir benzeme adet ve geleneği yaşatma kastı olmadan kişinin sevdiği bir kimseye dilediği zaman hediye alması ve hediyeleşmesi, ikramda bulunması caizdir, sevaplı bir davranıştır ve tavsiye de edilir.

 

Selam ve dua ile...